Pitoreskke Purrie

Purmerend 2011




Vrijdag 22 april. Voor het tweede opeenvolgende jaar ingeschreven in een toernooi waar het minste team nog steeds minimaal twee klassen hoger speelt als ons. Om zeven uur ‘s ochtends uit bed en om acht uur op weg richting het pittoreske Purmerend. Met acht spelers en twee coaches vertrokken we. Het zou weer een episch toernooi worden.

De slaperige spelers werden als vee in de auto’s van Jan, Hasan en Johnny gedreven, we konden vertrekken! Na ongeveer anderhalf uur reden we Purmerend dan in, meteen naar de slaapzaal waar we de vele tassen konden dumpen (en ons konden voorbereiden op de wedstrijden van de dag). Er stonden vrijdag twee wedstrijden op het programma en de volgende dag zouden de vier wedstrijden ons waarschijnlijk fataal worden, maar we hadden er vertrouwen in. De oude kern van ons team was compleet en (nog) gezond en we hadden twee extra snelle spelers bij die er vorig jaar niet bij waren. De hoofdklasse- en Eredivisie teams leken niet onder de indruk van onze indrukwekkende lengte maar vol goede moed begonnen we met de warming-up. De wedstrijd begon, Apollo Amsterdam was de tegenstander, met een center die zo lang was dat je er bijna bang van werd. De wedstrijd verliep best aardig en vooral verdedigend speelden we goed. Door het AHHD gedrag van Nils ´´Dextro´´ en Vincent ´´Andrelon´´ die de tegenstanders gewoon mateloos irriteerde totdat ze de bal aan ons gaven. Een paar geweldige steals van ons eigen ´´Kiepertje´´ Rutger waren we zelfs in staat om de eerste helft redelijk gelijk op te gaan met het team dat ons met de grond gelijk zou moeten maken. De gigantische center heeft in de rest van het toernooi ongeveer 25 punten per wedstrijd gemaakt maar tegen onze ´´Grote Beer´´ was hij niet opgewassen. Elke keer maar weer liep hij zichzelf te pletter op de Rode Muur met nummer 13! De MVP van het toernooi wat betreft ons team -althans dat vind ik- vond het zelf allemaal wel mee vallen en bagatelliseerde zijn geweldige verdedigende spel. Dit was echter pas een voorproefje van zijn spel voor het gehele toernooi. De tweede helft was echter een ander verhaal wat betreft het wedstrijd beeld, ze wisten steeds vaker langs onze verdediging te komen en uiteindelijk verloren we met 30 punten verschil.

Ah, dit was pas de eerste wedstrijd werd er hoopvol gezegd. We waren dit jaar toch echt gekomen met het doel om een wedstrijd te winnen, de rest van de tegenstanders leken alleen niet echt makkelijker te gaan worden. Na een paar uur rusten, buiten op het terras werd het tijd voor de tweede wedstrijd van de dag, Akrides wachtte op ons! Wederom overtrof de gemiddelde lengte van de tegenstanders de onze met een kleine 20 centimeter, maar we wanhoopte niet. Na het inlopen hadden we er vertrouwen in, we zouden het ze moeilijk gaan maken. En zo geschiedde het, onder de leiding van de altijd enthousiaste ‘’Skipper’’ Hasan eindigde de eerste helft nagenoeg gelijk. Met als toppunt een schot van Nils vanaf de grond! Terwijl hij op de grond valt gooit hij de bal omhoog en ringloos was het resultaat! De wedstrijd begint en ‘’Foxy speelt de sterren van de hemel, de meest onmogelijke ballen vallen erin en aan het eind van de eerste helft staan we 5 punten achter. Er zat iets in! Misschien konden we zelfs wel gaan winnen. Dit gebeurde jammer genoeg niet, maar we scoorden wel 49 punten tegen een team wat verdedigend op zijn sterkst was. Onze ‘’Skipper’’ was trots en zelf waren we dat natuurlijk ook wel maar het was toch flink balen.

Na een lekkere lange douche gingen we eten bij het bekende adresje in Purmerend, shoarmatent Cleopatra. De service was net als vorig jaar fantastisch en als snel waren we aan het genieten van borden vol shoarma en pizza’s. Na het eten was het tijd voor de eerste avond aan de bar, het was feestavond (net zoals de rest van het weekend) en het bier stroomde rijkelijk. ‘jullie weten toch wel dat we morgen vier wedstrijden moeten spelen.’ Zei Hasan nadat hij zelf net een rondje had gegeven. ‘Alles komt goed, ik speel altijd beter met bier’ antwoordde Koen terwijl hij er nog een achteroversloeg. Hasan lachte en leek gerustgesteld en trok zich weer terug bij de rest van de scheidsrechters met zijn trouwe kompaan ‘’Kolowski’’ Jan. Een man die zo geweldig droog kan zijn, dat je er bijna niet goed van wordt. Ongeveer een uur later komt Vincent aangelopen met heel veel bier, met de groeten van deze zelfde Jan. ‘’we moeten er wel voor zorgen dat Koen ook echt goed speelt dan.’’ Zegt Vincent terwijl hij er twee richting Koen schuift. Ondertussen staat Gijs vrolijk op de dansvloer met een pilsje in de hand. In zijn andere hand houdt hij zijn sleutels met daaraan een voorwerp wat hem zijn bijnaam ‘’Kobitan’’ oplevert, en de geweldige uitspraak: ‘’Kobitan wat is dat dan?’’ . Voor hem staat een jongen die een paar uur aan een stuk door staat te dansen zonder rekening te houden met iemand in de buurt.

De man moet van alles gesnoven hebben. Rond een uur of drie vonden we het genoeg (de tap ging dicht!) en vertrokken we richting slaapzaal, iedereen kwam heelhuids aan. Gijs, Koen, Stefan, Chris en ik namen nog even plaats in de gang om te genieten van een geslaagde eerste dag. We worden vergezeld door Bas ‘’twee meter focking veel’’ een reus van een vent die zichzelf helemaal kapot zit te lachen omdat hij met zijn fiets een struik is ingereden waardoor zijn shirt helemaal naar de klote is. De herrie die we maken blijft binnen de perken en de Secuirity heeft een rustige avond. Een van de refs die bij ons in de slaapzaal ligt ‘’Sugar Mo’’ besteld nog een pizza en kijkt ervan op dat wij niet hoeven. De eerste dag komt tot een einde we duiken ons bed in en slapen rond een uur of vier, half vijf. Maar niet nadat we een aantal voorwerpen in het gezicht van de slapende Vincent hebben gegooid. (sokken).
Om acht uur worden we gewekt door een Hasan die ondanks zijn pyjama (of misschien juist daardoor) een evenbeeld is van de Skipper van Madagaskar. Snel moet iedereen wakker worden en zijn spullen pakken, we hebben een drukke dag voor de boeg en we moeten nog ontbijten.

Als eerste wacht ons om 10 uur! KTC een tegenstander die om vijf over 10 nog steeds niet compleet is. 5 minuten later is het gebeurd, ze zijn te laat en we hebben gewonnen. Wel spelen we de wedstrijd aangezien hun laatste speler toch nog gearriveerd is. Het was niet om aan te zien, maar wat kon ons dat schelen we hadden gewonnen ons doel was bereikt, nu volgde de (letterlijk) grootste uitdaging van het toernooi, de beren uit Ierland, de Irish All-stars. We begonnen slecht aan de wedstrijd, de verdediging stond niet en we verloren de eerste helft dan roemloos. Er was maar één in de gehele eerste helft. Stefan had er zin in, hij gooide de ballen er probleemloos in en liet geen steekje vallen. Konden we dat allemaal maar zeggen van die wedstrijd. De tweede helft leken we het grootste gedeelte van het bier uitgezweet te hebben aangezien we sneller werden en enigszins fatsoenlijk gingen verdedigen. Met als toppunt een fantastische prestatie van onze ‘’Grote Beer die elke keer zonder probleem een Ierse reus die met zijn gezicht paaltjes in de grond kon rammen afstopte en dit alles deed met een glimlach op zijn gezicht. Hoewel de man aalglad was (letterlijk, de man zweette nog al veel) scoorde hij de tweede helft twee keer, beiden keren zat Koen op de bank. Aanvallend hadden we weinig in te brengen, we verloren dan ook met maar een armzalige 16 punten op het scorebord (waarvan 8 tot 10 van Stefan). Ach, ja deze verliespartij was ingecalculeerd, de laatste twee wedstrijden daar moesten we onze punten pakken. Een ervan tegen de RETARD die de avond ervoor van alles gesnoven had. Onze gezellen. Tijdens het inlopen kijken we naar de man die nog steeds enigszins verdwaasd voor zich uit loopt te kijken terwijl hij met een bal in zijn handen staat. ‘’Hij is nog super ver heen’’ zeg ik vrolijk. ‘’We kunnen ze hebben’’ zegt Jan in de rust (we stonden een paar punten achter) en we kijken hem allemaal vol vertrouwen aan, het gaat lukken we gaan twee wedstrijden op een dag winnen! Dit gebeurt helaas weer niet, wel spelen we de wedstrijd goed uit en verliezen uiteindelijk met iets meer als tien punten verschil. De RETARD kon opeens heel goed basketballen en gooide de driepunters er zonder al teveel moeite in.

Balend lopen we naar het terras toe, dan maar even lekker in de zon zitten voordat de laatste wedstrijd begint. Koen en ik lopen langs het scoreformulier en zien staan dat KTC gewonnen heeft van OBC, wij zijn toch OBC en we hadden toch gewonnen dacht ik bij mezelf terwijl ik aan Hasan vroeg hoe dit kon. We hadden niet lang genoeg gewacht, waardoor KTC de winst kreeg zegt hij met een hulpeloze uitdrukking op zijn gezicht. Iedereen is moe en heeft nodig behoefte aan een stevige douche maar we hebben nog een wedstrijd te gaan. Net voordat de wedstrijd begint maakt Hasan een weddenschap met ons. Als we meer dan 20 punten tegen de jongens van Waterland scoren trakteert hij ons op een rondje diezelfde avond. Het spreekt voor zich dat we deze weddenschap zonder te aarzelen aannamen. De wedstrijd begon en het was meteen te zien dat Gijs met bier in het verschiet met vlagen NBA niveau haalt, hij slalomde zonder probleem door hun verdediging en speelde net zo makkelijk guard als center. Misschien zelfs wel makkelijker. Hij was er eigenhandig verantwoordelijk voor dat we aan het eind van de eerste helft niet alleen maar tien punten achter stonden maar we hadden al 20 punten gemaakt! Maar er was wederom een geweldig staaltje va Koen aanwezig met een verdediger in zijn rug geeft hij een no-look pas behind the back na een inlopende ik. De beste pas van het weekend. Ondertussen is het wel duidelijk lijkt me zo dat Koen de MVP van het toernooi was.

Hasan staat te lachen langs de lijn en baalt ongetwijfeld van zijn weddenschap. Hij staat op het punt om een nog grotere fout te begaan, namelijk het verhogen van de inzet. Als we 40 punten in totaal maken doet hij er nog een rondje bovenop. De vermoeide kopjes gaan weer omhoog met in het verschiet nog meer bier. En zelfs ik die al drie wedstrijden bijna volledig had gespeeld voelde de vermoeidheid wegstromen, dit gaat gebeuren. Het begin van de tweede helft verloopt niet fortuinlijk maar Hasan maakt een goed wissel na een paar minuten komt Vincent erin die snel achter elkaar een paar keer scoort en de tegenstander mateloos irriteert met zijn verdediging. Met een pas van mij scheurt hij door de verdediging en legt de bal erin, we staan op 36. Met een fenomenale tip in van Nils (bijna een doordunk) komen we steeds dichter bij de magische biergrens van 40 punten. Met nog twintig seconden krijg ik de bal in mijn handen, ‘’we gaan er godverdomme voor zorgen dat we de 40 halen’’ dacht ik nog voordat ik aan de actie begon. Ik ren richting ring en wordt goed verdedigd door een van hun langere mannen, ik loop achteruit naar de ring toe terwijl ik de man naar achterblijf duwen, met nog vijf seconden op de klok geef ik hem een klein duwtje (geleerd van Koen) en gooi ik de bal erin, de grens was gehaald. Met een glimlach ren ik langs onze bank terwijl ik twee vingers op steek naar Hasan. Het was gebeurd, de wedstrijd wonnen we misschien niet maar winnen deden we wel. Een heleboel bier! Zo geschiedde het na een wederom uitstekend maal bij Cleopatra kregen we de beloofde rondjes. Hasan is trots op ons en dat is voor ons al genoeg resultaat uit de wedstrijden. Op het moment dat we aankomen in de zaal komt Nils naar me toe (hij was niet mee gaan eten, Hasan ook niet) ‘’je bent geselecteerd voor het All-star team’’. Ik kijk hem ongelovig aan, ‘’dat moet een grap zijn’’ dit was het toch echt niet en ik snapte er niets van. De volgende avond zou het zover zijn. Maar eerst hadden we nog een avond. We besteden weer een heleboel tijd in de kroeg. En tussen de vele stevige heren die zichzelf scheidsrechters noemden bedachten we een nieuw slagzin ‘’mooi mens dikke pens.’’Dit keer arriveren we rond half vier bij de slaapzaal. We bivakkeren uiteraard eerst een tijdje op de bankjes in de gang en genieten van een geweldige avond. De volgende morgen, wacht ons ’s ochtends de laatste wedstrijd van ons toernooi.

De thuisploeg Early Bird. Maar eerst hebben sommige mensen heel veel moeite om wakker te worden, of om in ieder geval hun ogen open te doen (Stefan verdiend hiermee de bijnaam ‘’visdop’’ wat door Koen droogjes uitgebroken wordt.) vol goede moed staan we een tijdje later op het veld, ‘’ze zijn niet zo groot!’’ dit was waarschijnlijk onze slechtste wedstrijd van het gehele toernooi maar toch wisten we te winnen met ruim dertig punten verschil. Ons doel was bereikt we hadden een wedstrijd gewonnen! De rest van de dag verliep zonder al te veel spannende gebeurtenissen. Toen gingen we eten bij de Mac. Hier had Gijs een van zijn briljantste momenten van het gehele weekend. Het begon bij het bestellen van een McLijpo menu en eindigde met het vragen naar een McZwabber bij tafel 1 nadat iemand daar zijn drinken had laten vallen. Hij kreeg geen van beiden maar een nieuw heugelijk moment was geboren. Op de terugweg was het wederom de beurt van Koen om weer iets droogs te zeggen. Verderop zagen we twee blonde schaars geklede dames op een scootertje rijden. ‘’is het een auto? Is het een vliegtuig?’’ zei Koen opeens gevolgd door: ‘’nee, het is de sletraket!’’

De avond verliep zonder al te veel bijzonderheden naast het feit dat er wederom flinke hoeveelheden bier werden genuttigd maar dat is bij ons team niet echt bijzonder te noemen.
Op maandag was het feest jammer genoeg afgelopen, ik stap in dikke Mercedes van Jan en de terugreis begint.

Het was weer een fantastisch toernooi.

Hasan en Jan bedankt voor het toernooi en voor de goede zorgen daar en tijdens de rest van het seizoen. Jullie waren geweldig!

Jesper

PS.
Voor iedereen die er niet bij was jullie hebben een fantastisch toernooi gemist.
Voor de mannen en jonge goden die wel aanwezig waren, het was weer fantastisch!!!